Rijstbier met de stammen

Ieder jaar wordt in Nagaland (bij de grens met Myanmar) het Hornbill festival gehouden. Alle 16 stammen uit de regio verzamelen zich om hun traditionele kleding en dansen te tonen. Het is ooit begonnen om de stammen meer in contact met elkaar te brengen en hun tradities in ere te houden. Nu is het een 10-daags evenement met veel toeristen en media.

Op de eerste dag zit ik bij het hoofdpodium, samen met mensen uit het kamp waar ik slaap. En eerlijk gezegd, ik verveel me kapot. Voordat de dansen beginnen, moeten hoogwaardigheidsbekleders uit de regio iets zeggen. Zelfs een belangrijke minister van de Indiase overheid heeft van alles te melden. Iedere speech duurt vaak zeker 20 of 30 minuten. Ondertussen staan de dansers te rillen van de kou in hun traditionele kleding. Ik gebaar naar de anderen dat ik een rondje ga lopen.

Iedere stam heeft een eigen (nagebouwde) Morung, de traditionele hut van hout en bamboe waar iedereen samenkomt. Ervoor zijn open plekken waar de stamleden rondhangen. Bij de eerste Morung staat een hele groep muziek te maken en te dansen. Het is een kleurrijk gezicht en zo te zien hebben ze een hoop lol. Iets verderop hoor ik meer trommels. Daar staat een andere stam in een grote cirkel te dansen en te zingen.

Video: https://avrieworld.reislogger.nl/video/dans-hornbill-festival.44662

Ik dwaal verder langs de verschillende Morungs en ga er bij eentje naar binnen. Een van de stamleden spreekt me aan en vraagt of ik hun traditionele instrument wil spelen. Een soort gitaar met 1 snaar. Na een aantal pogingen krijg ik er wat geluid uit, waarop de mensen bij het vuur spontaan beginnen te zingen. Onder luid gelach probeer ik ze bij te houden.

Terwijl ik bij verschillende andere stammen langsga, probeer ik het traditionele eten (veel varken, vaak met gefermenteerde sojabonen) en ga ik op de foto met de stamleden. Vaak hebben ze speren en een soort bijlen bij zich. Bij een van de Morungs wordt zelfs een oud geweer afgeschoten. Zelfgemaakt hoor ik, zodat ze er geen vergunning voor nodig hebben. Na iedere knal klinkt een luid gejuich.

Ondertussen is het avond geworden en zijn de optredens afgelopen. Het is ook een stuk kouder en de meeste mensen zitten bij het vuur buiten of in de Morungs. Ik beland bij de Ao stam, waar ik uitleg krijg over de cultuur. Vol trots laten ze stukken gedroogde varkensrug zien, eentje is zelfs 40 jaar oud. Een van de stamleden bij het vuur zegt maar weinig. Op een gegeven moment krijg ik z'n kruik aangeboden. 'Rice beer, taste'. Het is een wit, kleverig goedje dat inderdaad een beetje naar rijst smaakt. Maar dan met alcohol erin. Zeker niet verkeerd. Terwijl we de kruik heen en weer laten gaan, komen er meer mensen binnen. Ook mijn vrienden van het kamp. Er worden snacks uitgedeeld en er gaan meer rijstbiertjes rond. Ik moet zeggen, ik ben dol op tradities...

Video: https://avrieworld.reislogger.nl/video/dans-hornbill-festival.44657