Op een vliegend tapijt

Lange busritten zijn niet te vermijden in India. En dat vind ik helemaal niet erg. Ik zet een muziekje op, staar naar buiten en de uren vliegen voorbij. Dat is helemaal het geval in de staat Rajasthan, want dat is betoverend mooi. De vrouwen zijn hier stuk voor stuk prachtig gekleed. Ze dragen felgekleurde sari's, vaak rood, geel of groen. Onderdeel hiervan zijn de hoofddoeken en half doorzichtige sluiers, om de zon en het zand tegen te houden. Om hun armen hebben ze talloze armbanden, matchend met de sari. Om het geheel af te maken zijn er de gouden en zilveren juwelen. Van enkelbanden tot grote neusringen, vanaf waar een kettinkje naar één van de oorbellen loopt. Zo lopen ze met grote kruiken op hun hoofd kaarsrecht langs de weg.

De mannen doen zeker niet voor ze onder. Die dragen felgekleurde tulbanden, wijde Alladin broeken en bijbehorende puntschoenen. Daarmee zitten ze wijdbeens op oude Puchjes en scheuren over de droge zandweggetjes. Het liefst met een bidi (sigaret van tabak en bladeren) tussen de lippen en een grote pilotenzonnebril op de neus. En het beste van alles? Snorren zijn hier hip! Van de brede generaal hangsnor, tot de puntige artiesten krulsnor. Zolang de snor maar goed verzorgd is.

En dan het landschap. Ook dat is betoverend. Rajasthan is één van India's droogste staten, met in het westen ervan de Thar-woestijn. Over de droge zandwegen rijden we langs al even droge vlaktes. Zanderig en stenig, met droge bosjes die het bloedhete klimaat weerstaan. Af en toe komen we langs een paar lemen hutten. Hier en daar staat een kameel voor zich uit te staren. En dan, uit het niets, doemt er een heuvel op met een goudkleurig fort. Of een roze paleis. En bij de meren staan tempels zo wit dat ze de zon weerkaatsen. Soms voelt het eventjes alsof ik niet in een bus zit, maar op een vliegend tapijt. Eventjes... tot een tuk-tuk luid toeterend de bus afsnijdt.