In de jungle

Nepal staat bekend om de bergen, maar in het zuiden hebben ze ook jungle. Samen met Stefanie en 2 gidsen gaan we een halve dag het Chitwan National Park in, waar vaak neushoorns te zien zijn. Om in het park te komen, moeten we met een houten kano een riviertje over. Nog voor we instappen is de eerste krokodil al gespot en steekt een schildpad even z'n hoofd boven water. Een goed begin!

Na de oversteek krijgen we veiligheidsinstructies. Als een neushoorn op je af komt, moet je zigzaggend rennen of in een boom klimmen. We kijken eens naar de bomen om ons heen, die hebben vooral lange rechte stammen... Hmm... De instructies voor een tijger zijn makkelijker. 'Gewoon' recht aan blijven kijken. Sloth bears (lipbeer) proberen we vooral te vermijden, aangezien die nogal agressief zijn. Mochten we er een tegenkomen, dan moeten we zoveel mogelijk lawaai maken en hopen dat ie niet aanvalt. Oh ja, hebben we ook nog wilde olifanten. De instructie: just run.

Het eerste stuk gaat door de jungle zelf. Al snel zijn er wat herten gespot. Leuk, maar die hebben ze in het dierenparkje van Dronten ook. Niet veel later komen we de verse voetsporen van een tijger tegen. Waarschijnlijk is die wezen drinken bij de rivier. Helaas (gelukkig?) laat de tijger zich niet zien. Vanuit de jungle lopen we grasland in. In de lentemaanden is dat perfect om beesten te spotten, maar nu staat het olifantengras bijna 3 meter hoog. Het zicht is dus minder, maar de spanning des te hoger. Overal naast ons kan iets zitten. Onze gids ontdekt weer verse sporen, dit keer van een sloth bear. Was dat niet die agressieve? Ik heb het idee dat zelfs onze gidsen met wat meer vaart doorlopen.

Van een andere gids krijgen we de tip dat er verderop een aantal neushoorns zitten. Onze gidsen gaan allebei voorop lopen, voor ons een teken dat het gevaarlijk kan worden. Plotseling stoppen ze. 'Big snake!' Ze lijken nogal onder de indruk. Voordat we iets zien, is de slang al in de bosjes verdwenen. Echt erg vind ik dat eigenlijk niet. Lang krijgen we niet de kans om er over na te denken. Er wordt gebaard dat we stil moeten zijn en iets naar voren moeten lopen. Op nog geen 5 meter afstand liggen 3 neushoorns in een stroompje. Het mannetje verdwijnt snel in het hoge gras aan de overkant (typisch). Maar het vrouwtje en haar kleintje blijven rustig staan badderen. Ze lijken zich weinig van ons aan te trekken. Minuten lang kunnen we vanaf de oever naar ze kijken. Wat een prachtige beesten zeg! Uiteindelijk vinden ze het genoeg geweest en lopen ze rustig door het stroompje bij ons vandaan. Ook wij gaan weer verder, zonder te hoeven zigzaggen.