Bhutan 8: Kneuterig

Er zijn veel woorden die op Bhutan van toepassing zijn. 'Sereen' is er één van. Zodra ik de grens met India over ben, is het merkbaar. Minder mensen op straat en niet het voortdurende getoeter. Ook in de rest van het land komt het terug. In stilte maken monniken hun rondes om stupa's. En niemand verheft z'n stem (behalve voor karaoke dan). Een ander woord is 'prachtig'. Het land bestaat uit groene heuvels en smalle valleien. Vaak met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Tempels, kloosters en de traditionele huizen maken het beeld compleet.

Maar, al op de tweede dag komt het woord 'kneuterig' in me op. En het laat me niet meer los. Gedurende 8 dagen wordt het voortdurend bevestigd. Het begint al in Thimphu, de hoofdstad met iets meer dan 100.000 inwoners. Het ligt uitgestrekt in een vallei en alleen de hoofdstraat is stads te noemen. Daar zijn wat restaurants en moderne winkels te vinden. Verder bestaat het vooral uit smalle straatjes met losse huizen en hier en daar wat appartementen.

Vanuit Thimphu gaat er een hoofdweg dwars door het land. Een tweebaans weg. Rond de stad zijn er nog auto's en trucks te zien, maar er zijn ook stukken met meer koeien dan verkeer. Terwijl we over deze weg rijden, moeten we volgens mijn reisschema langs drie dropjes komen. Op een gegeven moment vraag ik mijn gids ernaar. Het blijkt dat we er al voorbij zijn. Soms bestaat een dorp uit niet meer dan 10 huizen of boerderijen op enkele kilometers van elkaar. Het gebied moet toch een naam hebben, is de uitleg.

Bij één van dit soort boerderijen in de Gangtey vallei, gaan we langs voor avondeten. Samen met de familie zitten we binnen rond het vuur en na het eten gaat de tv aan. In 1999 werden tv en internet geïntroduceerd in Bhutan, als laatste land ter wereld. We kijken het nieuws, wat je gerust langzaam mag noemen. De presentatrice legt uitgebreid uit wat er in het land gebeurt. Bij ons zou dit ondersteund worden met fragmenten. Hier blijft ze netjes in beeld. De andere beelden die er zijn, komen van de president die het volk toespreekt. Tien minuten lang gaat het over opslag van schoon water. Belangrijk, maar niet echt flitsend.

In dezelfde vallei gaan we de volgende dag naar een centrum voor vogelbescherming. Er hangt netjes een kaart van de omgeving. Natuurlijk staan daar de dorpjes en verschillende bezienswaardigheden op. Tot mijn verbazing staat er ook aangegeven waar de lokale sjamaan woont. Altijd handig om te weten.

In een volgende vallei, een paar dagen later, hoor ik het 's ochtends regenen. Vrij ongewoon in de winter. Niet veel later krijgen mijn gids en chauffeur filmpjes van vrienden binnen. In het hoger gelegen Thimphu en Paro heeft het gesneeuwd en mensen hebben een hoop lol. Iedereen krijgt namelijk vrij bij de eerste sneeuwval. Wat je werk die dag ook zou zijn. Ook de pas die we over moeten is ondergesneeuwd. Gedurende de dag blijven we op de hoogte via de verkeersinformatie. Niet op de radio, maar een appgroep met alle chauffeurs in het land. Als blijkt dat we er niet langs kunnen, wordt er koeltjes gereageerd. We blijven gewoon een extra nachtje in de vallei.

Al met al is Bhutan een heerlijk kneuterig land, in de allerbeste zin van het woord. Het is kleinschalig en mensen maken zich niet snel druk. Ik hoop dat het nog lang zo mag blijven.