De andere kant van de bergen

We zitten gezellig bij de kachel in een soort grote blokhut. De was hangt te drogen en wandelaars en gidsen zijn druk met elkaar in gesprek. Buiten hangt een dikke muur van koude, grijze mist. We zijn op 3300 meter en normaal gesproken zouden vanaf hier 12 bergen te zien moeten zijn. Met een soort gelatenheid wordt het slechte weer door de wandelaars geaccepteerd.

De afgelopen dagen ben ik samen met Stefanie, een goede vriendin die 3 weken meereist, door naaldbossen en heuvels omhoog gelopen. We doen een community-eco trek, waarbij we een aantal keer bij mensen thuis slapen en de uitzichten fantastisch moeten zijn. Nu even niet dus. We vermaken ons maar met lezen, schrijven en kletsen. Gelukkig is de moderne wereld ook hier te vinden en is er gewoon WiFi. Af en toe. In ieder geval genoeg om het nieuws te bekijken.

Bij een van de berichten schrik ik, een ongeluk met klimmers in Nepal. Er zijn zijn 5 Koreaanse klimmers en 4 Sherpa's omgekomen, het grootste klimmersongeluk sinds 2015. Het is gebeurt op de Gurja Himal, nog geen 60 kilometer verderop. Een zware storm is door het gebied getrokken en heeft het basecamp op 3500 meter direct getroffen. Bijna op dezelfde hoogte als waar wij zitten. Het lijkt erop dat de storm het kamp heeft verwoest en er gletsjerijs naar beneden is gekomen. Een van de klimmers was erg ervaren, met 14 beklimmingen van de hoogste pieken ter wereld op zijn naam. Het nieuws maakt flink indruk op me, dit komt erg dichtbij.

De volgende ochtend staan we vroeg op, het is helemaal helder en we hebben ons fantastische uitzicht op de pieken. Bijna 2 uur lang genieten we van het veranderende licht op de bergen. De Gurja ligt er rustig bij. Ik realiseer me dat ik geluk heb dat ik alleen nog maar deze kant van de bergen heb gezien.